Afscheid met verhalen en een simpel broodje kaas

Voor Lotte is het heel belangrijk om daar verandering in te brengen. ‘We zijn in onze maatschappij hard bezig om het taboe rondom de dood en rouwverwerking weg te nemen. Dat lukt alleen als we het gesprek aan blijven gaan en laten zien dat wat er in een crematorium gebeurt niet eng is.’ Bij crematorium De Linge is daarom iedereen welkom die daar behoefte aan heeft. ‘Mensen benaderen ons met hele verschillende wensen. Sommige mensen willen komen kijken om hun eigen afscheid vorm te kunnen geven, anderen willen heel gericht de verzorgings- of crematieruimte zien. Rondom de dood is er veel onbekend. De informatie die we wél kunnen geven, is daarom heel waardevol. Het neemt angst of onrust weg.’

Ook voor kinderen, mensen met een beperking en andere kwetsbare groepen wordt altijd tijd gemaakt. ‘Een jongetje met een beperking wilde bij het afscheid van z’n opa een verhaaltje vertellen, maar vond dat heel spannend. We hebben hem daarom samen met zijn ouders uitgenodigd om al een keertje te komen oefenen in onze grote aula. Ook op dit soort manieren proberen we angst weg te nemen en de mensen voor te bereiden op een moeilijk moment.’

Lotte benadrukt dat de mensen in Gelderland nog relatief traditioneel afscheid nemen. ‘We bevinden ons hier in het staartje van de Biblebelt, waardoor uitvaarten vaak nog kerkelijk worden ingestoken. Dat betekent ook dat er nog steeds veel wordt gekozen voor begraven, anders dan bijvoorbeeld in het zuiden van het land. Bij de jongere generaties is dat een beetje aan het veranderen. Die kiezen soms nog voor een dienst in de kerk, maar komen vervolgens naar ons om gecremeerd te worden.’

Ook de uitvaart zelf wordt graag traditioneel vormgegeven. Het artikel gaat verder hieronder.

‘Bij ons vindt de dienst meestal plaats in de aula en het delen van verhalen over de overledene staat daarbij centraal. Vaak zijn het de kleine, persoonlijke anekdotes die een afscheid zo mooi maken. Een kleinkind dat vertelt over het huis van oma dat altijd rook naar pannenkoeken. Een dochter die vertelt over de tuin van haar moeder; waar ze vroeger altijd speelde en liefde.’

Na de dienst is er vaak een nazit met een kop koffie en een broodje of cake. Ook bijzondere wensen zoals een volledig glutenvrije of veganistische catering komen voor of juist een frietkar, maar dat zijn wel uitzonderingen. ‘De mensen hier in de regio bespreken hun wensen rondom de afscheidsdienst het liefst mondeling. We nodigen ze daarom graag bij ons uit en vertellen wat er allemaal mogelijk is. Daardoor kunnen we de wensen veel persoonlijker invullen.’

Lotte ziet voorzichtige ontwikkelingen in haar regio. ‘We zien langzaam een verandering onder met name de jongere generaties die vaker kiezen voor persoonlijke locaties, zoals de boerenschuur van het familiebedrijf.’ Op het gebied van duurzaamheid verwacht ze een verschuiving. ‘De mensen komen er nog niet echt zelf mee, maar we proberen het wel bewust te stimuleren door kleine initiatieven. Zo hebben we een samenwerking met een ondernemer die na een afscheid de overgebleven broodjes inzamelt en ze vervolgens uitdeelt aan daklozen in Tiel. We bieden de families standaard die mogelijkheid en er wordt steeds meer gebruik van gemaakt. Ik ben trots op deze ontwikkelingen binnen onze branche.’