In zijn loopbaan heeft Paul heel wat teams gezien en ook gezien wat wel en niet werkt. ‘Ik geloof in het loslaten van je medewerkers. Iedereen krijgt bij mij volledig vertrouwen en ik geef ze de vrijheid het zelf te doen.’ Hoe mooi is het dan om te zien dat het verzuim in Pauls team nihil is en het oorspronkelijke team met wie hij acht jaar geleden startte, nog intact is. ‘Als leidinggevende vind ik het belangrijk om signalen van collega’s goed in de gaten te houden. Zit iemand niet zo lekker in zijn vel? Dan bespreken we dat op tijd, en schakelen we als het nodig is hulp in. , Zo escaleert een situatie niet en kunnen we samen op tijd aan de bel trekken zodat iemand fysiek en mentaal vitaal blijft.’

Inmiddels stuurt Paul bijna dertig medewerkers aan op meerdere locaties. ‘Ik vind het heel prettig om, als ik niet aanwezig ben, de dagelijkse gang van zaken over te laten aan de senior medewerker, mijn rechterhand. Speelt er iets? Dan bespreken we dat. Ik zeg altijd; ‘je bent zo sterk als je zwakste schakel’. Focus je daarop, dan behoud je altijd je kracht.’ Paul hoort dan ook van zijn medewerkers dat ze het gevoel hebben dat ze alles met hem kunnen bespreken. ‘Een voorwaarde vind ik, ik wil dat iedereen zich veilig genoeg voelt om te kunnen zeggen wat er goed gaat, maar ook wat beter kan.’

In de crematoria en uitvaartcentra speelt gastvrijheid en gastgerichtheid een grote rol. Dat kent Paul nog van de tijd dat hij in de horecawereld werkte of aan de hotelschool studeerde. ‘Ik probeer dat gedrag zelf ook te laten zien in ons dagelijks werk. Het zit ‘m in de kleine dingen, daarmee maak je vaak een groot verschil. Is iemand te vroeg aanwezig op onze locatie? Loop er dan naar toe en bied een kopje koffie of thee aan.’ Paul is van mening dat je gastvrijheid niet aan kunt leren. ‘Ondanks dat er weleens anders wordt beweert, vind ik dat je het in je hebt of niet. Sommige mensen hebben nu eenmaal de gave om mensen direct thuis te laten voelen of direct een verbinding te maken.’

Hij werkte zelf pas twee jaar binnen DELA toen Paul zich verkiesbaar stelde voor de OR. ‘Ik zat eerder in de hotelwereld – toen ik werkte bij Accor, van Mercure onder andere – ook in de ondernemingsraad. Daar zag ik dat je als OR-lid altijd weet wat er speelt. Waar is de directie mee bezig? Ook leer je mensen kennen en krijg je veel meer mee. Waar beweegt de organisatie naar toe? En welke vraagstukken spelen er op directieniveau?’ Dat vormde dan ook de reden voor Paul om toe te treden tot onze OR en tot het dagelijks bestuur. ‘Met veel plezier doe ik dat alweer zes jaar. Ik heb heel wat vraagstukken voorbij zien komen en het was voor mij dé manier om de organisatie en relatief nieuwe collega’s beter te leren kennen.’ Vanuit het werkveld hoort Paul van alles, zoals nu het gaat om de nieuwe manier van werken. ‘DELA wil de beweging maken naar de ontwikkelteams en daar is de OR ook bij betrokken. Natuurlijk luister ik dan ook altijd wat er om me heen speelt en wat collega’s meegeven. Ik bekijk alles en weeg het af en vervolgens brengen we advies uit, waarbij we altijd kijken naar het belang van onze collega’s en naar de continuïteit en toekomst van DELA als organisatie.’