Persoonlijk verhaal

Van de 37 auto’s waarmee de overledenen worden opgehaald zijn er vaak 20 tegelijkertijd onderweg. Altijd met z’n tweeën in de auto, want samen tillen zij overledenen. Teamwork pur sang dus. Lia mag al deze ritten plannen, zodat de overledene op tijd verzorgd of opgehaald wordt. Met haar collega’s zijn dat er zo’n 150 per dag. Ze stuurt dus collega’s aan die onderweg zijn. ‘We vormen samen een keten, altijd met het doel het zo goed mogelijk te doen voor de families die zojuist afscheid hebben moeten nemen van iemand die ze lief hebben. We zijn er vanaf het eerste melden van overlijden, regelen het vervoer naar het crematorium of uitvaartcentrum en regelen de verzorging thuis, als daar sprake van is.’

Wanneer iemand overlijdt, bellen de nabestaanden naar DELA om het overlijden te melden. Daarna komen Lia en haar collega’s meteen in actie. ‘We zijn binnen 2,5 uur na de melding bij de families thuis, in het ziekenhuis of verzorgingshuis. Je kunt je voorstellen dat het een hele puzzel is om de collega’s op het juiste tijdstip op de juiste plek te laten zijn. In mijn werk schakel ik met veel mensen: met collega’s van het hoofdkantoor die de melding hebben ontvangen, met uitvaartverzorgers die het aanspreekpunt zijn voor de nabestaanden, maar ook met andere collega’s die werkzaam zijn in een van de vele crematoria of uitvaartcentra.’

Ze had altijd al een grote interesse in de uitvaartwereld, maar kwam na haar opleiding tot sociaal pedagogisch medewerker terecht bij de Klantenservice van een grote energieleverancier. ‘Via chat had ik veel contact met klanten en dat vond ik enorm leuk om te doen. Helaas verviel mijn functie en had ik ook daarna niet veel geluk. Bij de Rabobank kwamen er bezuinigingen, waarna ik als croupier startte bij Holland Casino. Een heel andere tak van sport, maar corona gooide ook hier roet in het eten.’ Het bleek een perfect moment om te bezinnen. ‘Wat wil ik? Waar word ik nu echt blij van? Ze merkt dat dat een baan in de uitvaartwereld is en niet lang daarna valt haar oog op de rol van planner. ‘Dat was via Young Capital, en ik was dolblij toen ik werd aangenomen. Sinds 2021 ben ik vast bij DELA in dienst en ik weet dat ik dit werk nog lange tijd wil doen. En misschien dat ik ooit wel verder wil in de rol van uitvaartverzorger, maar eerst focus ik me op mijn baan in mijn fijne hechte team.’

Lia startte in juni 2021. ‘Die zomermaanden tijdens corona waren wat rustiger. Met het afnemen van de temperatuur en de herfst die zijn intrede deed, zagen we ook het aantal meldingen toenemen. ‘Wij werkten – in tegenstelling tot veel andere collega’s in de coronatijd – wel vanuit kantoor in Venray. Die samenwerking is namelijk onmisbaar is. De lijnen zijn kort en we stemmen veel af met elkaar. Vanuit Venray sturen we de collega’s aan in de auto aan en als ik wil plannen is het handig dat we van elkaar weten wat de meest actuele status is. Bijvoorbeeld ook in het afstemmen met ziekenhuizen.’ Afgelopen december nam de drukte toe. Het aantal overlijdensmeldingen nam fors toe en het aantal uitvaarten steeg met 25%. Dat merkten Lia en haar collega’s duidelijk. ‘We boeken alle overlijdensmeldingen in, dat is dus al flink meer werk dan wat normaal gesproken het geval is. Maar ook de administratie neemt dan evenredig toe, net als het aantal telefoontjes.’ Ook merkt Lia het aan collega’s, zoals uitvaartverzorgers, dat het druk is. ‘Ik heb dagelijks contact met ze, bijvoorbeeld om een thuisopbaring te bespreken. We stemmen dan alles af met elkaar en moeten flink aanpakken. Het is fijn om elkaar dan aan de telefoon te hebben en elkaar een hart onder de riem te steken.’

Lia is als planner een schakel tussen vele afdelingen. ‘Wij worden gebeld door collega’s in de bus (zoals wij het vervoer noemen), zij melden zich bij ons aan. We geven aan naar welke nabestaanden op welk adres ze moeten gaan en we moeten inschatten of het aantal collega’s en bussen voldoende is voor het aantal meldingen.’ Maar ook communiceert ze met collega’s van de uitvaartcentra, want veel overledenen worden daar naartoe gebracht om daar verzorgd te worden. ‘Soms met familie erbij, soms ook zonder. Maar altijd op een respectvolle manier.’ Ook dat vervoer stemmen we af, net als het ophalen van overledenen die bijvoorbeeld zijn gestorven in het ziekenhuis. Dat contact verzorgen wij ook. ‘Maar contact met de nabestaanden hebben wij niet. Dat is heel bewust. Wij vinden bij DELA dat nabestaanden één duidelijk aanspreekpunt hebben: de uitvaartverzorger. Zij moeten zich focussen op het rouwen en op het vormgeven van het afscheid.’

Het hechte team in Venray heeft echt wat over voor elkaar. Dat merkte Lia vooral in de periode dat het zo druk was. ‘Soms liepen we even over, maar dan is het fijn om je hart te luchten bij elkaar. Of juist om stil te zijn en alles te geven om het grote aantal meldingen op de goede manier in te plannen.’ Maar wanneer de storm dan weer wat gaat liggen is er ook zeker tijd voor een praatje met elkaar, of de nodige humor. ‘Die afwisseling is heel prettig. We hebben allemaal hetzelfde doel, hebben een fijne band, en weten elkaar te vinden als het nodig is.’ Lia kent niet alle collega’s die door het land rijden van gezicht, wel van stem. ‘Vaak is er één collega die altijd rijdt, de ander stemt vaak telefonisch met mij of mijn collega’s af. Dat schept een band, want we spreken elkaar regelmatig. Het is heel leuk om elkaar dan – soms na maanden of zelfs nog langer – eens te zien, bijvoorbeeld tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst. Het is toch fijn om een gezicht bij de naam te hebben.’ In de nabije toekomst loopt Lia eens mee met collega’s tijdens een verzorging, of bij een van de medewerkers van het crematorium of uitvaartcentrum. ‘Ik vind dat heel interessant en belangrijk om zelf te zien en te ervaren.’